CodziennikiMagazyn "Chacker in ACT(A)ion"



Design Thinking



01.04.2021

Zbieranie informacji

Możesz wybrać różne podejścia, aby uzyskać bezpośrednie lub pośrednie informacje od osoby docelowej o sobie lub jej zachowaniu i uczuciach. Masz do wyboru pięć metod ankiet:

•  Analiza materiału wtórnego: Już istniejące informacje o kliencie są określane jako materiał wtórny. Może być różny: Przeszukuj online i offline, aby znaleźć badania, artykuły i raporty prasowe na temat docelowych użytkowników. Gromadź oświadczenia, dane kontaktowe lub inne istotne informacje w sieciach społecznościowych (Facebook, Twitter, Instagram). Wyszukaj blogi według docelowych użytkowników lub o nich. Korzystaj z wewnętrznych źródeł wiedzy z marketingu i sprzedaży. Skargi klientów są dobrym źródłem. Wykorzystaj ten dodatkowy materiał jako podstawę do rozważenia, które informacje już posiadasz, których nadal potrzebujesz i jak najlepiej zebrać oba rodzaje informacji za pomocą ankiet, obserwacji i własnych doświadczeń.
•  Ankiety: Przeprowadź ankietę wśród osób, które najbardziej Cię interesują. Upewnij się, że chcesz i potrafisz naprawdę słuchać. Każdy może zapytać klientów, czego chce; uważne słuchanie jest trudną częścią. Pozwól klientom swobodnie opowiadać historie o tym, co zrobili, gdzie i kiedy to zrobili, jak to zrobili i jak się czuli, kiedy to zrobili.
•  Obserwacje: obserwuj poszczególne osoby, gdy żyją i oddychają lub w sztucznym środowisku, takim jak laboratorium. Takie podejście - obserwowanie błędów podczas korzystania z produktu, obserwowanie, jak klienci wymyślają obejścia w obliczu problemu, rozpoznawanie niewypowiedzianych potrzeb klientów - może wywołać wiele świetnych pomysłów na innowacje. Badania obserwacyjne są stosowane w praktyce zbyt rzadko. Zbyt często wykorzystuje się je tylko w kontekście testów użyteczności, które dotyczą użyteczności produktu z perspektywy potencjalnych klientów i zwykle mają miejsce na zbyt późnym etapie procesu innowacyjnego. Jestem tutaj, aby powiedzieć, że cenne informacje istotne dla klienta dotyczące rozwiązań i nowych pomysłów można znaleźć znacznie wcześniej, jeśli zastosuje się model myślenia projektowego.
•  Eksperymenty: Jak każdy badacz naukowy, możesz również przeprowadzić eksperymenty z osobami docelowymi, aby uzyskać informacje o ich potrzebach, problemach, pragnieniach i postawach. Taki eksperyment to połączenie obserwacji i badania. Podstawowe podejście wygląda następująco: Najpierw przygotowujesz założenie określające, co i jak ma problem lub życzenia potencjalnego klienta. Dzięki odpowiedziom na ankietę lub reakcjom zanotowanym w obserwacji możesz sprawdzić, czy Twoje założenia są poprawne, czy też należy je odrzucić. Dzięki temu krok po kroku lepiej poznasz swoją docelową osobę. * Twoje własne doświadczenia: zyskujesz dogłębne poczucie problemu innej osoby, jeśli fizycznie wkraczasz w rolę tej osoby. Jeśli chcesz wczuć się w codzienne problemy osoby starszej lub osobę niepełnosprawną, używaj okularów, które niekorzystnie wpływają na wzrok, obciążaj nadgarstki i kostki lub poruszaj się z chodzikiem lub wózkiem inwalidzkim. Zadaj sobie pytanie, jak się czujesz, co postrzegasz i jakie problemy musisz opanować. To doświadczenie z pewnością wyostrzy Twoje oko w poszukiwaniu szczegółów i problematycznych obszarów, które wcześniej mogłeś przeoczyć lub o których nie zdawałeś sobie sprawy. Ten rodzaj "zachowywania się jak gdyby" dodaje zabawny element do fazy odkrywania, co zwiększa Twoją ciekawość i otwartość na nieznane.
Powrót

02.04.2021

Ocena informacji

Jeśli chodzi o metody zbierania danych, takie jak analizy wtórne, ankiety, obserwacje, eksperymenty lub własne doświadczenia, możesz wybrać jedną z wielu metod oceny zebranych informacji. Te metody oceny można zastosować na trzy sposoby:

•  Możesz użyć tych metod, aby nie tylko ustrukturyzować wyniki swoich wtórnych analiz, ankiet, obserwacji lub eksperymentów lub własnych doświadczeń, ale także opisać status quo.
•  Możesz określić, których informacji nadal brakuje i gdzie są luki w wynikach.
•  Możesz użyć tych metod oceny, aby znaleźć nowe pomysły i rozwiązania oraz sformułować przewidywany stan rzeczy w przyszłości z perspektywy użytkownika.

Masz wiele opcji, jeśli chodzi o wykorzystanie potencjału oferowanego przez analizy wtórne, ankiety, obserwacje, eksperymenty lub własne doświadczenia. Poniższe metody koncentrują się na osobach, sytuacjach i procesach:

•  Użyj metody Persona, opisanej w następnej sekcji, aby opisać i przeanalizować swoją docelową osobę.
•  Skorzystaj z mapy empatii, aby zbadać te osoby docelowe w określonej sytuacji, aby zobaczyć, co robią, jak się czują, co słyszą i co widzą.
•  Skorzystaj z podróży klienta, aby śledzić każdy krok osoby docelowej i odkrywać słabe obszary w trakcie podróży lub pomysły, których możesz użyć do przeprojektowania tej podróży.
Powrót

03.04.2021

Charakterystyka klienta metodą Persona

Dzięki metodzie Persona fikcyjnie przyjmujesz rolę klienta lub użytkownika, który reprezentuje członków prawdziwego klienta lub grupy użytkowników. Możesz zastosować tę metodę przy opracowywaniu pomysłów lub modeli biznesowych, a także w konfiguracji działań marketingowych. Technika Persona może być używana do budowania dystansu do siebie, jednocześnie tworząc bliskość do klienta. Innymi słowy, takie podejście kieruje Cię do klienta. Skieruj kolejne kroki w stronę tej osoby i zgodnie z tą osobowością wybierz indywidualne potrzeby, na których chcesz się skupić. Metoda Persona pozwala również na zwiększenie świadomości potrzeb klienta wśród pracowników - np. W obszarach badań, rozwoju i produkcji - bez częstego kontaktu z klientem. Każdy wie, jaka powinna być dana osoba, więc każdy pracownik może postawić się w sytuacji tej indywidualnej osoby. Klient nie jest już postrzegany jako anonimowy obiekt w nieokreślonej masie, ale nabiera prawdziwego charakteru, a tym samym "ożywia". Ponadto możesz niedrogo zastosować tę metodę i połączyć ją z innymi podejściami. Osoba wybrana do persony to fikcyjna osoba o indywidualnych cechach, które reprezentują docelowych użytkowników - lub przynajmniej niektórych z nich. Zamiast konfigurować przeciętną osobowość, skoncentruj się na wymyślaniu różnych postaci o różnych, unikalnych specyfikacjach. Wydajność informacyjna dla przeciętnej persony jest pozbawiona charakteru odróżniającego, oferując niewiele w zakresie świeżych pomysłów na rzeczywiste innowacje. Reprezentuj różne osoby pełniące różne funkcje w procesie zakupu. Na przykład możesz dołączyć

•  Postać reprezentującą określony segment docelowy
•  Kupującego po raz pierwszy
•  Ekstremalni użytkownicy (ci, którzy często używają produktów lub w specjalnych warunkach)
•  Osoby niebędące kupującymi (persona negatywna)
•  Persona klienta i użytkownika

Metodę Persona można również zastosować w obszarze business-to-business (B2B), wyróżniając decydentów, wpływowych lub potencjalnych sabotażystów jako persony. Aby rozpocząć proces Persona, weź kartkę papieru i napisz opis osoby w formie krótkiego profilu, który intensywnie używa słów kluczowych. (Inną opcją jest napisanie krótkich zdań na większych karteczkach samoprzylepnych i ułożenie ich w odpowiedniej dla Ciebie kolejności. Niezależnie od wybranej metody, pomocne będzie przypisanie tej personie określonej nazwy). Nie powinieneś ograniczać persony do jednej cechą charakterystyczną, która często jest wykonywana w tradycyjnych badaniach rynku, w ramach segmentacji klientów. Powinieneś opisać osobę całościowo w całym jej środowisku osobistym. Następujące informacje biograficzne mogą opisywać tę osobę:

•  Płeć, wiek, pochodzenie, stan rodzinny (żonaty lub samotny; dzieci? Ile? Ile lat? Jaki styl rodzicielstwa?)
•  Zawód (praca, stanowisko), wykształcenie, wiedza specjalistyczna, ekspert w określonej dziedzinie
•  Przyjaciele i środowisko społeczne, zwierzęta domowe
•  Warunki życia (własny dom a kondominium a mieszkanie na wynajem lub mieszkanie dzielone, a także rodzaj, projekt, jakość i wyposażenie domu)
•  Stan aktywów
•  Postawy (wartości, zainteresowania, preferencje), tolerancja na frustrację, świadomość zdrowia, cele życiowe
•  Hobby i spędzanie wolnego czasu (lekkoatletyka? Jaki sport? Jak często?)
•  Ile czasu osoba ma na określone tematy lub działania?
•  Z jakich mediów i źródeł informacji korzysta w jakich tematach?
•  Stosunek do mediów cyfrowych (użytkownik sieci społecznościowych czy raczej samotnik? Lubi otwarcie dzielić się informacjami z innymi?)
•  Zwyczaje lub czynniki konsumpcyjne, które wpływają na decyzje zakupowe: Jak szybko podejmowana jest decyzja o zakupie? Czy to kupujący spontaniczny, czy też istnieje tendencja do planowania? Z jakich kanałów informacyjnych korzysta? Zorientowany na cenę, jakość czy usługi? Świadomość marki?

Warto również przeanalizować problemy (bóle) i życzenia (korzyści) tej osoby - na przykład zadając następujące pytania: * Co denerwuje lub frustruje osobę? Jakie ma problemy? Jakie wyzwania stoją przed osobą w życiu? Co osoba uważa za zbyt kosztowne, zbyt niewygodne, zbyt czasochłonne, za gorsze, niewystarczająco przyjazne dla użytkownika lub zbyt skomplikowane? Co go denerwuje? Jakiego ryzyka się boi? Czego osoba byłaby zawstydzona przed przyjaciółmi? Jakie są jego częste błędy? Czego osoba nie może zrobić? Jakie rodzaje opozycji napotyka?

•  Jakie są potrzeby persony? Czego on pragnie? O czym on marzy? Jakie są jej cele w życiu? Jakie są jego motywy (kupowania)? Jakich ofert sprzedaży potrzebuje ta osoba? Czego by się spodziewał po takiej ofercie? Co ułatwiłoby życie persony? Co by go uszczęśliwiło? Co by to zainspirowało? Co sprawiłoby, że inni go podziwiali?
Te pytania można dostosować specjalnie do badanego problemu, a także rozszerzyć. Powinieneś zarysować odpowiedzi w słowach kluczowych na kartce papieru. Pomocne jest również opisanie osoby i jej problemów lub życzeń w sposób osobisty i osobisty. Persona powinna być stale aktualizowana, ponieważ problemy i pragnienia zmieniają się w trakcie projektu myślenia projektowego. Ożyw osobowość. Nadaj personie chwytliwą nazwę, która pasuje do postaci. Użyj małych rysunków, aby zwizualizować osobę i jej otoczenie. Nakreśl, jak wygląda ze swoją rodziną, kiedy oddaje się swojemu ulubionemu hobby lub kiedy wykonuje określone czynności i wykorzystuje określone przedmioty.
Powrót

04.04.2021

Zrozumienie sytuacji za pomocą mapy empatii

Dzięki mapie empatii możesz całościowo wcielić się w rolę osoby lub grupy, w obliczu której znajdują się określone sytuacje. Wyobraź sobie konkretną osobę w jej naturalnym środowisku. Taka sytuacja może być codzienną czynnością (np. Szaleństwo zakupowe lub korzystanie z określonego urządzenia elektronicznego, wykonywanie czynności domowych, surfowanie po Internecie, podróżowanie, wypoczynek lub zajęcia kulturalne), na które dana osoba powinna się przyjrzeć z różnych perspektyw. Na przykładzie konkretnej osoby w tej sytuacji zadaj poniższe pytania i odpowiedz na nie w słowach kluczowych na karteczkach samoprzylepnych. Najpierw dowiedz się, co czuje lub myśli osoba, którą obserwujesz. Kluczowe pytanie brzmi: co dana osoba myśli i czuje w tej sytuacji? Daje to dobre wrażenie na temat tego, co napędza i motywuje daną osobę. Pomocne mogą być też inne pytania:

•  Czego ta osoba chce lub pragnie?
•  Czego ta osoba nie chce?
•  O czym myśli ta osoba podczas wykonywania czynności?
•  Jakie emocje często odgrywają rolę w ich działaniu?

Wyobraź sobie, że Twoją docelową osobą jest kobieta w ciąży spacerująca po centrum handlowym ze swoją 4-letnią córką. Nazwijmy ją Sabine i jej córka Charlotte. Sabine sporządziła wcześniej długą listę zakupów. Czuje się zestresowana (całkiem naturalna, biorąc pod uwagę jej stan), a zakupy z Charlotte są zawsze wyzwaniem. Jako kobieta w ciąży uważa, że nie powinna dużo chodzić do centrum handlowego i toaleta zawsze powinna znajdować się w pobliżu. Sabine chce, aby zakupy były jak najbardziej zrelaksowane. Charlotte nudzi się i chce odwiedzić plac zabaw. Każda osoba zawsze aktywnie zajmuje się światem zewnętrznym. Teraz musisz przeanalizować, co ta osoba mówi i robi w tym środowisku. Możesz dokładniej scharakteryzować jej zachowanie i działania za pomocą następującego pytania:

•  Co ta osoba mówi innym i co robi?
•  Co można zaobserwować u tej osoby?
•  Jakie zachowanie ona przejawia?
•  Jakie cytaty, kluczowe terminy lub stwierdzenia są często używane przez tę osobę?
•  Jakie zachowania i czynności wykonuje ta osoba?

Sabine często woła swoją córkę, która biega po centrum handlowym jak szalona. W każdym sklepie, który odwiedza, zawsze szybko szuka sprzedawcy i zwraca się do niej bezpośrednio. Konsultacje ze sprzedawcami są wielokrotnie przerywane przez Charlotte. Następnym pytaniem, na które musisz odpowiedzieć, jest to, co osoba słyszy w tej sytuacji i środowisku. Tutaj analizujesz to, co słyszy osoba docelowa (hałas, komunikaty reklamowe, informacje), a także jak i przez kogo ta osoba jest pod wpływem - np. Rozmowy z rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami w pracy, czy informacje w radiu, telewizji, lub Internet. Oto kilka innych pytań:

•  Co mówią do tej osoby członkowie rodziny, przyjaciele lub koledzy?
•  Co powinna zrobić, a czego nie?
•  Które kanały komunikacji są tutaj istotne?

Sabine wciąż pamięta wiele rad swoich przyjaciółek i siostry bliźniaczki na temat wszystkich rzeczy, które musi kupić przed przybyciem drugiego dziecka - drugie krzesełko do karmienia, nowy wózek, ubranka dziecięce w błękitnym kolorze i poduszki w różnych rozmiarach. Charlotte staje się coraz bardziej jęcząca. Nie pomaga to, że w centrum handlowym jest też bardzo głośno. Oprócz muzyki w każdym sklepie są wyświetlane promocje, których prawie nie rejestruje. Następnie opisz specyficzne otoczenie osoby w badanej sytuacji (w ciągu dnia, w pracy, w domu, na zakupach, podczas zajęć rekreacyjnych). Innymi słowy, co osoba widzi w konkretnej sytuacji? Możesz dokładniej opisać sytuację lub otoczenie, zadając następujące pytania:

•  Jak wygląda otoczenie?
•  Jakie wrażenia wizualne ma w tej sytuacji?
•  Jakie oferty widzi lub nie widzi?
•  Co ona widzi, jak robią inni?

Sabine stale widzi reklamy w różnych formach. Dziś ma oko tylko na ubranka dziecięce. Celowo szuka specjalnych ofert. Patrzy, jak inne matki opiekują się swoimi dziećmi podczas zakupów. Sabine patrzy na zegar podczas zakupów, a to ją rozprasza, tak że Charlotte zawsze udaje się uwolnić. Decydującym pytaniem jest, jakiego rodzaju problemy lub jakie frustracje ma lub rozwinie się ta osoba w danej sytuacji. Tutaj w centrum uwagi jest frustracja danej osoby. W tym miejscu zapisz, jakie problemy, zmartwienia, lęki, przeszkody i pilne potrzeby napotyka ta osoba. Poniższe pytania uzupełniają twoją analizę:

•  Jakie są zagrożenia, na jakie narażona jest dana osoba?
•  Czego osoba stara się uniknąć?

Sabine stale ma oko na najbliższą toaletę. Ma nadzieję, że Charlotte nie jest zbyt znudzona i nie będzie jej przeszkadzać podczas zakupów. Martwi się, że o czymś zapomina. Jest coraz bardziej pod presją czasu, ponieważ musi być w domu nie później niż w południe. Jest zirytowana, że nie może szybko odnaleźć się w poszczególnych sklepach. Podsumowując, spójrz na pozytywne aspekty. Zastanów się, co sprawia, że dana osoba jest szczęśliwa w tej sytuacji. Tutaj nacisk kładziony jest na przyjemność. Odpowiedzi tutaj będą stanowić punkt wyjścia do późniejszego wyszukiwania pomysłów. Można do tego podejść za pomocą następujących pytań:

•  Do jakich celów dąży Sabine?
•  Do czego ona dąży?
•  Co ona chce osiągnąć?
•  Jak mierzy swój sukces?
•  Jak stara się odnieść sukces?

Sabine byłaby szczęśliwa, gdyby mogła od czasu do czasu siadać, przechodząc przez sklepy. Ulgą byłyby również place zabaw dla jej córki Charlotte w poszczególnych sklepach. Byłaby szczególnie zadowolona, gdyby mogła liczyć na spokojną i odprężającą atmosferę. Zapisz odpowiedzi w słowach kluczowych i pogrupuj je na diagramie, aby uzyskać mapę empatii. Utrzymuj osobę docelową w centrum - tę, którą opisujesz metodą Persona.
Powrót

05.04.2021

Badanie procesu wraz z podróżą klienta

W przypadku podróży klienta wyobraź sobie, jakie kroki potencjalny klient (najlepiej w postaci konkretnej osoby) doświadcza przed, w trakcie i po użyciu produktu lub usługi. Możesz przeprowadzić tę podróż klienta, jak opisano poniżej:

Stwórz opis osoby docelowej metodą Persona i uzupełnij go mapą empatii. Możesz także użyć różnych osobowości, aby wypracować różnice i szczególne aspekty podróży klienta. Potencjalne osoby docelowe mogą obejmować

•  Osoby w określonym segmencie docelowym
•  Kupujący po raz pierwszy
•  Ekstremalni użytkownicy (którzy często używają produktów lub w specjalnych warunkach)
• Osoby niebędące kupującymi
•  Klienci lub użytkownicy
•  Decydenci w procesie zakupu
•  Czynniki wpływające na zachowania zakupowe
•  Potencjalni sabotażyści podczas procesu sprzedaży

Korzystając z informacji z ankiet, obserwacji lub zapisów sprzedaży lub z własnych doświadczeń, analiz satysfakcji klienta lub sesji burzy mózgów, podsumuj etapy podróży klienta za pomocą słów kluczowych na karteczkach samoprzylepnych. Najpierw podaj zgrubny opis faz. Należy pamiętać, że mogą istnieć różne podróże klientów, w zależności od osoby docelowej lub różne osoby docelowe mają indywidualnie różne ścieżki klientów. Twórz oddzielne ścieżki klientów dla różnych osób i porównuj je później. W wielu przypadkach dopiero ten krok - tworzenie oddzielnych podróży klientów - doprowadził mnie do znalezienia interesujących różnic.
Powrót

06.04.2021

Opisywanie faz podróży klienta

W pierwszej fazie szczegółowo opisz, w jaki sposób klient uświadamia sobie potrzebę, problem lub ofertę. Podsumuj, w jaki sposób klient zbiera informacje o życzeniach, rozwiązaniu problemu lub ofercie. Sprawdź, jak klient porównuje jedną ofertę z inną. Wyobraź sobie, że patrzysz na podróż klienta do zakwaterowania w hotelu. Ktoś - nazwijmy go Fred z Hamburga - dowiaduje się o koncercie Rolling Stones w Monachium. Otrzymuje te informacje z reklamy internetowej na portalu informacyjnym o muzyce rockowej. W sieci Fred uzyskuje informacje o wyglądzie Stonesów, Monachium i możliwościach wyjazdu do Monachium i spędzenia tam nocy. Podekscytowany perspektywą przegląda oferty hoteli na portalu porównawczym hoteli i początkowo porównuje je jedynie powierzchownie. W drugiej fazie podróży klienta zapada decyzja. Zbadaj, w jaki sposób i przez kogo lub przez co klient jest pozytywnie lub negatywnie wpływa na jego decyzję o zakupie. Należy również zadać podstawowe pytanie, dlaczego klienci dokonują wyboru. Opierając się na rekomendacjach znajomych, Fred poważnie rozważa tylko kilka hoteli w centrum Monachium. Porównuje je pod względem lokalizacji i stosunku ceny do jakości. Cicha lokalizacja, dobry i niedrogi dostęp do środków transportu oraz dobrze wyposażone centrum fitness w hotelu to ważne czynniki, które wpływają na decyzję Freda. Ostatecznie decyduje się na hotel na podstawie rekomendacji znajomego. W czwartej fazie zbadaj wszystko, co dzieje się podczas korzystania z produktu lub usługi. Analizuj krok po kroku, czego doświadczają potencjalni klienci, gdy korzystają z usługi lub produktu. Powinieneś opisać tę fazę dość szczegółowo i szczegółowo. Każdy krok, każda czynność, każdy ruch i każda myśl powinny być analizowane indywidualnie. Fred jedzie do Monachium i jedzie metrem do swojego hotelu. Ponieważ nie znajduje żadnych znaków prowadzących do hotelu na stacji metra, chce używać swojego smartfona do nawigacji. Bateria w jego smartfonie jest wyczerpana, co oznacza, że musi pytać pieszych o drogę. Lekko poirytowany Fred w końcu znajduje hotel. Nikogo nie ma w recepcji. Pół godziny później przyjmuje go nieprzyjazna recepcjonistka. Fred chce zjeść kolację w hotelu przed koncertem. Ponieważ Fred jest wegetarianinem, jego jedyny wybór to sałatka ziemniaczana lub zupa ziemniaczana. Następnego ranka Fred idzie na śniadanie do hotelu: słoninę wieprzową ze skwarkami, dip z sera piwnego i pastę z tłuczonych ziemniaków ze świeżym preclem i wiejskim bochenkiem - niezupełnie "wybór" według gustu Freda. Nie mogąc zapłacić kartą kredytową, Fred pośpiesznie opuszcza hotel. Ostatnia faza, faza posprzedażna, koncentruje się na działaniach klienta po tym, jak miał on pewne doświadczenia z produktem lub usługą. Opisz potrzeby, zadania lub oczekiwania klienta w fazie posprzedażowej. Szczególnie interesuje Cię pytanie, w jaki sposób i przez kogo lub w jaki sposób klient może być zmotywowany do dokonania kolejnego zakupu. Nie należy lekceważyć faktu, że klient użyje komunikacji szeptanej, aby podzielić się tymi doświadczeniami z produktem lub usługami. Sprawdź, w jaki sposób i przez kogo lub w jaki sposób klient jest przekonany do zgłoszenia pozytywnych doświadczeń zakupowych. Zobacz, gdzie (w Internecie, w domu lub w biurze) i przy jakich okazjach klient będzie informował o doświadczeniach. Fred wrócił do Hamburga. Najpierw opowiada swojemu przyjacielowi, który polecił mu hotel w Monachium, o swoich przeżyciach w Monachium. Chociaż nigdy nie recenzował produktów ani usług w Internecie, dużo mówi o swoich złych doświadczeniach z hotelem na portalu porównawczym hoteli, z którego również rezerwował hotel. Tego samego dnia po przesłaniu recenzji online hotel kontaktuje się z nim bezpośrednio przez e-mail za pośrednictwem portalu porównawczego. Właściciel hotelu serdecznie przeprasza Freda i zaprasza go na weekend do Monachium, w tym na wycieczkę pierwszą klasą pociągiem. Na każdym etapie podróży klienta zadaj sobie następujące pytania:

•  Czego chce tutaj persona? Co chce osiągnąć? * Co to robi lub (co zaskakujące) czego nie robi? Jak stara się osiągnąć swoje cele lub życzenia?
•  Czego używa do tego celu i w jakiej kolejności? Z kim ma kontakt osoba? Gdzie są punkty kontaktowe - innymi słowy punkty styku - z firmą? Jak długo trwa każdy kontakt z firmą? Jak długo trwają łącznie poszczególne etapy podróży klienta?
Powrót

07.04.2021

Odkrywanie problemów (i ulepszeń) w podróży klienta

Punkty styku są szczególnie ważne w podróży klienta - to miejsca, okazje lub chwile, w których ludzie stykają się z produktem, marką czy szeroko rozumianą firmą. Punktami styczności może być coś, co kontroluje firmę, na przykład reklamy, reklamy telewizyjne lub radiowe, broszury, katalogi, ulotki, targi i wydarzenia, infolinie dla klientów, centra telefoniczne, przesyłki pocztowe, osobiste porady, punkty sprzedaży, wyposażenie sklepów, Obecność w Internecie lub reklama online (e-maile, biuletyny, banery, sklepy internetowe, strony docelowe i blogi firmowe / produktowe). Dodatkowo musisz wziąć pod uwagę punkty styku, na które jeszcze nie można wpłynąć lub tylko pośrednio, takie jak członkowie rodziny, znajomi, przyjaciele osoby docelowej, sieci społecznościowe, raporty w gazetach, magazynach, forach, blogach, porównania witryn internetowych lub portali oceniających. Powinieneś przeanalizować każdy punkt styku, zadając następujące pytania:

•  Które punkty styku są szczególnie skuteczne z punktu widzenia klienta, a które nie?
•  W jakim stopniu każdy punkt styku pozytywnie wpływa na doświadczenie klienta?
•  Czy możliwe punkty styku są ze sobą skoordynowane w trakcie podróży klienta?
•  Jak Twoi pracownicy oceniają poszczególne punkty styku pod względem wysiłku w porównaniu z korzyściami? Czy istnieją punkty styku, które oferują niewiele korzyści dla klienta, ale są złożone? Czy istnieje zbyt wiele punktów styku, które dezorientują klienta?
•  Jakie punkty styku mają Twoi konkurenci? Których nie mają? Dlaczego lub dlaczego nie?
•  Czy na całej ścieżce klienta jest wystarczająco dużo punktów kontaktowych? Gdzie są luki? Jakie dodatkowe punkty kontaktowe można by stworzyć dla klienta?
•  Co można zautomatyzować i jak?

Oprócz analizy punktów styku, należy przyjrzeć się wszystkim etapom podróży klienta i odkryć potencjalne problemy dla klienta. Klient może rozpoznać te problemy lub jeszcze o nich nie wiedzieć. Zwróć szczególną uwagę na negatywne emocje. Oto przykłady problemów lub negatywnych emocji:

•  Klient jest zirytowany.
•  Klient jest niemile zaskoczony ceną lub kosztami.
•  Klient nie wie, co zrobić w określonej sytuacji.
•  Klient nieprawidłowo wykonuje czynność.
•  Klient próbuje samodzielnie rozwiązać problem.
•  Klient musi czekać i przez to traci czas.
•  Klient wykonuje zbędne czynności (marnotrawstwo).
•  Klient jest rozczarowany jakością.
•  Klient uważa sytuację lub czynność za zbyt skomplikowaną.
•  Klient uważa, że sytuacja lub działanie nie są wystarczająco przyjazne dla użytkownika.
•  Klient martwi się ryzykiem lub nie jest pewien wyniku.
•  Klient jest zawstydzony w obecności innych.

Te problemy lub negatywne emocje można ocenić i wyselekcjonować pod kątem ich znaczenia (zasięg, częstotliwość występowania) i przeanalizować pod kątem ich przyczyny. Satysfakcja klienta jest oceniana dla każdej fazy i każdego kroku w fazie - proces, który można podsumować za pomocą tak zwanej mapy doświadczeń klienta. Jak czuje się osoba? (Podczas opracowywania mapy nie krępuj się używać prostych symboli, takich jak różne emotikony). Ponadto możesz określić kluczowe momenty prawdy dla każdej fazy lub kroku. Są to momenty lub sytuacje, które są szczególnie ważne dla klienta. Na ścieżce klienta znajdują się różne momenty prawdy:

•  Pierwsza chwila prawdy: kiedy klient po raz pierwszy dowiaduje się o produkcie lub usłudze
•  Drugi moment prawdy: kiedy klient faktycznie korzysta z produktu lub usługi i ocenia produkt lub usługę na podstawie aktualnych standardów jakości klienta
•  Trzecia chwila prawdy: gdy klient ma pozytywne, neutralne lub negatywne odczucia lub doświadczenia po użyciu produktu lub usługi

Możesz również dodać te:

•  Zerowy moment prawdy (moment prawdy przed rozpoczęciem): gdy klient po raz pierwszy dostrzega problem lub potrzebę poprzez sugestię lub impuls (np. Reklama) i wyszukuje lub porównuje informacje o możliwych rozwiązaniach
•  Ostateczna chwila prawdy: gdy klient opowiada innym o swoich doświadczeniach i odczuciach dotyczących produktu lub usługi (na przykład za pośrednictwem sieci społecznościowych, portali z recenzjami lub społeczności wirtualnych)
Możesz połączyć podróż klienta z metodą macierzy korzyści klienta, aby rozwinąć możliwości usprawnienia każdej fazy lub kroku. Poniższe pytania zasugerują odpowiedzi:

•  Gdzie możesz coś uprościć klientom?
•  W jaki sposób możesz zapewnić swoim klientom więcej korzyści?
•  Gdzie możesz zmniejszyć lub zminimalizować ryzyko dla swoich klientów?
•  Czy można zintegrować więcej zabawy i rozrywki?
•  Co zainspiruje Twoich klientów?

Możesz użyć wariantu podróży klienta, gdy nakreślisz dzień z życia klienta. Dzieląc podróż na 15- lub 30-minutowe bloki, możesz na przykład zadać następujące pytania na próbie konkretnej osoby:

•  Gdzie i jak osoba spędza dzień?
•  Z jakich produktów lub usług korzysta?
•  Ile czasu spędza na używaniu produktu?
•  Jak zmieniłoby się życie persony po otrzymaniu produktu?
•  Jak często persona jest online? Czy korzysta z komputera, laptopa, tabletu lub smartfona?
•  Z jakich urządzeń korzysta klient, kiedy i jak często?

Oprócz zajęć w gospodarstwie domowym i czasu wolnego możesz skupić się na typowym dniu pracy. Podróż klienta, w szczególności wariant "dzień z życia klienta", można uzupełnić nie tylko opisem słów kluczowych, ale także obrazami, kreskówkami i filmami, aby zwizualizować informacje i uczynić je bardziej ilustracyjnymi.
Powrót

08.04.2021

Właściwe wykorzystanie obserwacji

Chociaż obserwacje można opracować pod względem czasu i kosztów, badanie, które dokładnie przygląda się temu, jak prawdziwi ludzie zachowują się w rzeczywistych sytuacjach, obiecuje interesujące pomysły na naprawdę nowe produkty i usługi. Na wczesnym etapie innowacji zdecydowanie powinieneś wykorzystać obserwacje, aby zebrać wstępne wrażenia i informacje o problemach i potrzebach ludzi w rzeczywistych środowiskach. Tylko poprzez obserwacje można uchwycić rzeczywiste autentyczne i spontaniczne zachowanie ludzi podczas ich życia i oddychania. Czasami ludzkie zachowanie jest trudne do opisania słowami i dlatego jest niedostępne, jeśli polegasz na pisemnych kwestionariuszach. Skoncentruj się na nieświadomych działaniach ludzi - działania, które można prześledzić wstecz do problemów lub które wskazują na niezadowalającą sytuację. Gesty i wyraz twarzy widoczne podczas śledzenia ruchów oczu osoby, na przykład podczas korzystania z narzędzia lub urządzenia, ujawnią trudności w korzystaniu z obiektu i będą stanowić punkt wyjścia dla nowych rozwiązań. Jeśli po prostu obserwujesz zachowanie ludzi w określonych sytuacjach, nie musisz polegać na aktywnej współpracy obserwowanej osoby i chęci udzielenia informacji. Ludzie często nie chcą rozmawiać o swoich problemach, niedoskonałościach lub negatywnych uczuciach, lub ich wypowiedzi są subiektywne, jeśli nie w rzeczywistości nieuczciwe. Możesz tylko zidentyfikować takiego użytkownika, niezadowolenie lub wady produktu obiektywnie na podstawie obserwacji. Nie musisz też polegać na zdolnościach werbalnych ludzi, których potrzeby chcesz przeanalizować. Wyobraź sobie, że chcesz opracować nowy produkt dla małych dzieci. Obserwując zachowanie dzieci w określonych sytuacjach, możesz zdobyć cenne nowe pomysły. Jeśli chcesz przeanalizować usługi, często napotykasz złożone sytuacje, w których wiele osób wchodzi ze sobą w interakcję. Tylko obserwacje umożliwiają rejestrowanie wielu czynności lub całych sekwencji jednocześnie, przy jednoczesnym odnotowywaniu przejawów uczuć. Na podstawie swoich ocen możesz zoptymalizować lub całkowicie przeprojektować usługę z punktu widzenia klientów. Kiedy obserwujesz sytuacje w dłuższym okresie, nie musisz też polegać na przywołaniu pojedynczych osób - to oznacza, że możesz uzyskać reprezentatywną próbkę wrażeń. Ostatecznie obserwacje dają możliwość codziennego uchwycenia sytuacji, a tym samym uzyskania natychmiastowego i realistycznego opisu życzeń, potrzeb i problemów potencjalnych klientów. Zanim zaczniesz od swoich obserwacji, chciałbym polecić trzy najważniejsze czynniki sukcesu w tej fazie:

•  Przygotuj się dokładnie.
•  Przeprowadzaj obserwacje systematycznie.
•  Zastosuj właściwe metody obserwacji i oceny informacji.
Powrót

09.04.2021

Dokładne przygotowanie obserwacji

Rozpoczynam tę sekcję od wyjaśnienia, w jaki sposób można prawidłowo obserwować, a następnie przedstawiam kilka metod, które pomogą w systematycznym przeprowadzaniu obserwacji lub ocenie wyników obserwacji. Przygotuj się dokładnie. Często masz tylko jedną szansę, aby bez przeszkód obserwować osobę lub sytuację. Wykorzystaj te szanse. Podczas przygotowań wyjaśnij Kogo i co obserwujesz Jak obserwujesz Jak metodycznie i systematycznie oceniasz swoje wyniki
Powrót

10.04.2021

Określ, kogo należy obserwować

W fazie obserwacji myślenia projektowego nacisk kładziony jest na potencjalnego klienta lub użytkownika. Aby w pełni zrozumieć osobę, należy wybrać prawdziwą grupę docelową. Zalecam skupienie się na klientach lub użytkownikach, którzy mają te same potrzeby lub problemy i szukają odpowiednich rozwiązań. Nie opisuj swojej grupy docelowej tylko powierzchownymi faktami, takimi jak wiek i płeć. W rzeczywistości internauci są starsi, aktywni, a nabywcami samochodów sportowych są coraz częściej kobiety. Wiele demograficznych bliźniaków może być zupełnie różnymi grupami docelowymi: czy znasz Anglika, który mieszka w Londynie, urodził się w 1948 roku, jest bardzo zamożny, ma dzieci i psy, był rozwiedziony i ożenił się ponownie, lubi samochody sportowe i dobre wino, a także podróżujesz w Alpy? Tak, Prince Charles pasuje do tego, ale tak samo robi Ozzy Osbourne, wokalista heavy metalowego zespołu Black Sabbath. Ta sama grupa docelowa? Ledwie. Jeśli masz zupełnie nowy pomysł, lepiej jest szukać głównych użytkowników - takich, których potrzeby wyprzedzają potrzeby wszystkich innych klientów na rynku i którzy mają silną motywację, by je zaspokoić - zamiast skupiać się na "przeciętnym kliencie". Wiodący użytkownicy są świadomi konkretnych problemów i aktywnie lub pilnie poszukują rozwiązania. Być może nawet opracowali już rozwiązanie. Prawdopodobnie chętnie udzielą wykwalifikowanych opinii klientów. Ponadto szukaj ekstremalnych użytkowników, którzy będą przekazywać kwalifikowane opinie klientów. Ponadto szukaj ekstremalnych użytkowników którzy używają produktów w określonych (ekstremalnych) sytuacjach (na przykład w przypadku zimna lub upału, stale lub w niektórych regionach). Aby znaleźć takie osoby, możesz poszukać informacji online i w społecznościach handlowych. Zapisz nazwiska i istotne informacje o obserwowanych ludziach.

• *Kim oni są? (Klienci, pracownicy?)
•  Jakie zachowanie możesz zaobserwować? Innymi słowy, jakie życzenia i potrzeby pokazują?
•  Jakie role i relacje mają między sobą?
•  Kto ma na nich wpływ?
Powrót

11.04.2021

Określ, co powinieneś obserwować, kogo powinieneś obserwować i kiedy powinieneś obserwować

Jeśli chodzi o konkretne działania i procedury, powinieneś wyjaśnić dwa zestawy pytań:

•  Co osoba docelowa robi w swoich interakcjach z innymi? Czego oni nie robią?
•  Co osoba docelowa mówi, widzi, słyszy i czuje? Czego nie mówią, nie widzą, nie słyszą i nie czują?

Badane czynności mogą obejmować nie tylko użycie produktu lub usługi czy użycie prototypu dla nowego produktu; mogą również uwzględniać wszystkie możliwe codzienne czynności, a także wszystkie jednorazowe zdarzenia w kontekście prywatnym i zawodowym. Możesz przyjrzeć się codziennej rutynie potencjalnego klienta, jego zajęciom rekreacyjnym, działaniom w domu lub wszystkim, co robi przed, w trakcie i po pracy. Obserwacja nie dotyczy tylko konkretnych, powierzchownych czynności - osoby i sytuacje, z którymi mają do czynienia, muszą być postrzegane jako całość. Szczegółowo rejestrujesz otoczenie, w tym wszystkie istotne obiekty, samą sytuację i wszystkie działania lub interakcje ludzi, a także ich emocje. Zalecam wykonanie następujących kroków dla tej obserwacji:

1. Opisz otoczenie.

Podaj szczegółowy opis pomieszczeń lub obszarów zewnętrznych, w których osoba docelowa spędza czas. Odpowiedz na następujące pytania:

Jak wygląda otoczenie i jaka jest atmosfera, w której ludzie są aktywni?
Jaki jest charakter i funkcja pomieszczenia?

2. Przeanalizuj obiekty.

Zanotuj przedmioty i przedmioty, które osoby używają lub znajdują w tej sytuacji (na przykład meble, komputer lub specjalne urządzenia).
Które przedmioty lub urządzenia są świadomie lub nieświadomie używane lub nie są używane, zmieniane lub przenoszone?
Kto używa tych przedmiotów i w jakim środowisku?
Jaki jest związek między tymi obiektami?
Jakie znaczenie przypisują klientom lub użytkownikom przedmioty lub materiały, z którymi wchodzą w interakcję?

3. Zidentyfikuj sytuację.

Opisz wydarzenia lub sytuacje, w których znajdują się klienci. Jakiego rodzaju jest to wydarzenie lub sytuacja (spotkanie, pogawędka, dyskusja z klientem, zajęcia rekreacyjne, prace domowe)?
Jak można opisać atmosferę wydarzenia lub sytuacji (formalna, poważna, nieformalna lub żywiołowa)?

4. Zrozumieć działania i interakcje.

Podsumuj czynności wykonywane przez ludzi. Podkreśl indywidualne działania osób docelowych. Zanotuj kolejność, w której zachodzą poszczególne działania i interakcje:

Co się dzieje?
Jakie działania wykonują ludzie, aby coś osiągnąć?
Jakie zadania wykonują ludzie?
Czego ludzie dotykają, otwierają, zamykają, naciskają, ciągną, poruszają i noszą w określonych sytuacjach?
Co dzieje się przed określoną sytuacją lub czynnością i co dzieje się później?
Jakie interakcje zachodzą między którymi osobami?
Czy te interakcje są rutynowymi procesami, czy też każda interakcja zachodzi inaczej?
Jakie działania podejmują poszczególne osoby?
Co czytają ludzie, na co intensywnie patrzą, na co decydują się i co robią?
Jak wyglądają ich interakcje z otoczeniem?
W jaki sposób ludzie wchodzą ze sobą w interakcje? Czy zachowują się bardziej formalnie czy nieformalnie, żartobliwie czy poważnie, są odlegli lub znajomi?
Jakie są punkty styku między ludźmi?
Jak rozmawiają, decydują, negocjują lub współpracują?

5. Wykryj emocje.

Zapisz emocje klientów w różnych sytuacjach. Obejmuje to również niewerbalne wyrażenia osoby docelowej poprzez gesty, mimikę i ruch:

Jakie uczucia i myśli wykazują ludzie?
Jak wyrażane są te uczucia i myśli?
Jaką specjalną formę gestów i mimiki potrafisz przestrzegać?

6. Rozważ czas.

Powinieneś zanotować, kiedy obserwacje mają miejsce i jak długo trwają:

Kiedy przeprowadzasz obserwację?
Jak czas i / lub trwanie wpływa na osoby lub sytuacje, które obserwujesz?
Powrót

12.04.2021

Określ, jak chcesz obserwować

Po wyjaśnieniu, kogo i czego należy przestrzegać, pojawia się pytanie, jak obserwować. Obserwacje nie są takie same; istnieją różne formy. Możesz przeprowadzić obserwację jawnie lub potajemnie. W wariancie otwartym osoba docelowa zasadniczo rozpoznaje cię jako obserwatora; innymi słowy, wiedzą, że są obserwowani. W przeciwieństwie do metody ukrytej osoba jest nieświadoma obserwacji. Chociaż metoda ukryta pozwala na uchwycenie znacznie bardziej naturalnego zachowania i zminimalizowanie błędów obserwacji, taki monitoring jednostek powoduje zminimalizowanie błędów obserwacji, o tyle taki monitoring jednostek rodzi wątpliwości natury prawnej i etycznej. Z tego powodu, jeśli chodzi o obserwację osobników, polecam wybrać wariant otwarty. Pamiętaj o prawnych i etycznych wymiarach obserwacji. Bez ich wyraźnej zgody dochodzenia w sferze prywatnej osób nie są ani prawnie, ani etycznie uzasadnione. Wybierz otwartą obserwację i poproś o zgodę osoby, które chcesz obserwować. Podczas obserwacji większych grup ukryta obserwacja może być uzasadniona lub może być jedyną możliwą opcją. Należy postępować ostrożnie, a w razie wątpliwości uzyskać zgodę poszczególnych osób. Otwarta obserwacja może doprowadzić do zbliżenia się do akcji, dzięki czemu lepiej uchwycisz sytuacje, gesty i mimikę. Należy jednak zdawać sobie sprawę z potencjalnych błędów obserwacji, które mogą wyniknąć z tego otwartego typu implementacji. Rozważ liczne możliwe błędy obserwacji związane z otwartą obserwacją. Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę efekt ankietera (znany również jako efekt obserwatora lub efekt Hawthorne). Efekt ten odnosi się do faktu, że sama obserwacja może spowodować zmianę w zachowaniu osoby docelowej. Obserwacje można prowadzić w naturalnym lub sztucznym kontekście. Obserwacje terenowe przedstawiają zachowanie ludzi w naturalnym (normalnym) środowisku. Ten rodzaj środowiska jest lepszy od sztucznego, takiego jak laboratorium lub inne miejsce zewnętrzne. W środowisku naturalnym przeważnie można uniknąć efektów obserwacji, które mogą prowadzić do błędów w gromadzeniu i ocenie informacji. Testy laboratoryjne są stosunkowo skomplikowane i drogie. Jednak mogą być konieczne. Często obserwowana osoba nie chce uczestniczyć w analizie sytuacji w prywatnym otoczeniu. Jednym z przykładów jest zachowanie osób starszych, gdy korzystają z komputerów w domu. Korzystając z laboratorium, możesz lepiej symulować podobne warunki, aby sytuacje do obserwacji były porównywalne. Możesz porównać, jak różne osoby zachowują się w podobnych warunkach. W laboratorium można również uniknąć zakłóceń, które mogłyby zafałszować zachowanie lub uczynić je nierozpoznawalnym. Środowisko, które jest zbyt głośne lub jest nękane złą jakością powietrza i oświetleniem, nieprzyjemnymi temperaturami lub innymi bodźcami dostarczanymi przez otoczenie, może zakłócać działania podczas korzystania z produktu lub usługi. Może się również zdarzyć, że będziesz chciał użyć lub będziesz musiał użyć specjalnego sprzętu do rejestracji, który jest trudny lub niemożliwy do wykorzystania w obserwacjach terenowych. Jednym z przykładów może być wykorzystanie systemów śledzenia wzroku do badania ruchów oczu podczas zakupów lub korzystania z aplikacji online. Systemy śledzenia wzroku umożliwiają ocenę tego, na co ludzie patrzą po kolei, gdy widzą produkt, środowisko lub witrynę internetową. Mapy cieplne mogą być używane do analizowania zachowań obserwacyjnych użytkowników; im bardziej nasycony kolor, tym częściej oczy skupione są na poszczególnych obszarach. Inne przykłady takich zachowań wymagających intensywnego korzystania ze sprzętu obejmują pomiary galwanicznej reakcji skóry (GSR), analizy częstotliwości głosu i nagrania reakcji źrenic, aktywności mózgu lub oddychania. Wykonuj obserwacje terenowe, gdy tylko jest to możliwe. Pozwala to analizować normalne zachowanie, wykrywać wpływy środowiska naturalnego i minimalizować efekty obserwacji. Ten rodzaj obserwacji jest bardziej oparty na rzeczywistości i pokazuje, że ludzie zachowują się naturalnie.
Powrót

13.04.2021

Określ, kto powinien obserwować

Nie lekceważ, jak ważne jest podjęcie właściwej decyzji, jeśli chodzi o określenie, kto powinien przyjąć rolę obserwatora i czy ta osoba powinna uczestniczyć w obserwowanej sytuacji. W większości przypadków chcesz przeprowadzić zewnętrzną obserwację, podczas której obserwujesz inną osobę (która może być ci obca). Teoretycznie możesz również obserwować własne zachowanie - możesz obserwować swoje zachowanie na przykład podczas zakupów w supermarkecie. Jednak odradzam tego rodzaju samoobserwację po prostu dlatego, że prawdopodobnie brakuje ci niezbędnego dystansu psychicznego do analizowanej sytuacji, a to nie da ci obiektywnego spojrzenia. Możesz także przytłoczyć siebie, analizując swoje zachowanie w tym samym czasie, gdy działasz. Podczas przygotowań, samoobserwacja może być przydatna do refleksji nad własną rolą obserwatora. Przed (zewnętrzną) obserwacją powinieneś ogólnie zastanowić się nad wpływem, jaki będziesz miał jako obserwator na zaangażowane osoby czy sytuacja. Wyjaśnij swoje oczekiwania w stosunku do sytuacji i zaangażowanych osób. Daje ci to jasność co do twoich uprzedzeń lub uprzedzeń. W związku z autorefleksją dotyczącą Twojej roli jako obserwatora, powinieneś wyjaśnić odpowiedzi na następujące pytania:

•  Jak wyobrażasz sobie osobę docelową pod względem wyglądu, wieku, płci lub specjalnych zachowań?
•  Jakie byłyby twoje własne życzenia i potrzeby, gdybyś był osobą docelową?
•  Jako osoba docelowa, jak wyobrażasz sobie sytuację?
•  Czego jako osoba docelowa oczekiwałbyś od innych osób , z kim wchodzisz w interakcje w tej sytuacji?
•  Jak zachowałbyś się w tej sytuacji jako osoba docelowa?
•  Jakich problemów, trudności lub konfliktów można się spodziewać jako osoba docelowa?

Po przemyśleniu pomysłów dotyczących planowanej obserwacji należy określić kilka aspektów metodologicznych:

•  Gdzie i jak będziesz siedzieć i / lub poruszać się jako obserwator
•  Jakie gesty i mimikę będziesz mieć jako obserwator
•  Czy, co i jak powiedziałbyś coś jako obserwator
•  Jak chcesz zarejestrować działania

Niech różne osoby o różnych umiejętnościach przeprowadzą obserwacje lub ocenią nagrania. Psychologowie, inżynierowie, informatycy lub eksperci ds. projektowania mogą zwracać uwagę na różne aspekty działań klienta. Jeśli jesteś w stanie znaleźć tylko kilka innych osób, które mogą cię wesprzeć i których różne obserwacje możesz skompilować i porównać, prawdopodobnie byłoby to wystarczające. W przypadku obserwacji zewnętrznych musisz zdecydować, czy chcesz uczestniczyć - czy też musisz uczestniczyć - w interakcji jako obserwator. Dzięki obserwacji uczestniczącej (określanej również jako badanie w działaniu), ściśle uczestniczysz w działaniu, co oznacza, że możesz uzyskać bardziej dogłębne spostrzeżenia osobiście. Na przykład wyobraź sobie, że jesteś ekspertem w dziedzinie autotuningu i uczestniczysz w wydarzeniu na ten temat. Podczas bezpośredniej interakcji z innymi ekspertami w dziedzinie tuningu możesz znacznie lepiej ocenić język ciała i wypowiedzi innych osób, niż gdybyś stał sam. Zewnętrzna obserwacja tego, jak klienci radzą sobie w określonych sytuacjach, a także ich interakcje, pozwala w całości uchwycić niekiedy złożone działania i zachowania. Jeśli weźmiesz udział, z pewnością wpłyniesz do pewnego stopnia na sytuację. Osoby docelowe czują się obserwowane i mogą zmienić swoje zachowanie, co może zafałszować wyniki. Jeden wariant obserwacji nieuczestniczącej, który może również obejmować uczestnictwo w określonych momentach, nazywa się shadowing, w którym uważnie śledzisz osobę przez kilka godzin lub nawet dni. Ogólnie rzecz biorąc, powinieneś starać się zachowywać niepozornie i dyskretnie w swojej roli obserwatora. Istnieje jednak możliwość skierowania pytań do obserwowanej osoby, jeśli coś jest niejasne.
Powrót

14.04.2021

Twoje obserwacje w sposób systematyczny

Możesz przeprowadzić obserwację systematycznie lub celowo wybrać niesystematyzację, gdzie obmyślasz tylko przybliżone kategorie, jeśli w ogóle, tego, co chcesz obserwować. Może to mieć sens we wczesnej fazie innowacji, jeśli nie wiesz nic lub niewiele o problemie w tym czasie. Kiedy obserwator ma taki poziom swobody i elastyczności w działaniu, może to prowadzić do zupełnie nowych spostrzeżeń. Istnieje jednak ryzyko "zagubienia się w chwastach" związanych z pomniejszymi aspektami - kierując się wyłącznie osobistymi zainteresowaniami obserwatora i nie koncentrując się na obiektywnych szczegółach. Dodatkowo niesystematyczny proces znacznie utrudnia późniejszą ocenę. Ponieważ nie zdefiniowałeś, na czym chcesz się skupić, zbierzesz ogromną ilość przydatnych informacji, a także wiele nieistotnych danych. Utknąłeś, próbując opracować kategorie w oparciu o tę górę informacji, a następnie próbujesz wymyślić użyteczną analizę. Może to prowadzić do paraliżu analitycznego - największej pułapki dla każdego obserwatora, zwłaszcza jeśli chodzi o złożone działania. Jeśli korzystasz z wielu obserwatorów, niesystematyczny proces może również utrudnić zbieranie informacji w jednolity sposób. Biorąc pod uwagę te wady, zalecam prowadzenie obserwacji systematycznie, zachowując elastyczność, jeśli chodzi o radzenie sobie z nieprzewidzianymi zdarzeniami. Wyjaśnij, kto będzie prowadził obserwację, co będzie obserwowane i jak ma być prowadzona obserwacja oraz jakimi metodami należy oceniać dane. Główną cechą tego podejścia jest to, że jest zaplanowane, ukierunkowane i weryfikowalne. Pozwala skutecznie prowadzić obserwacje (obserwowanie właściwej rzeczy), a także postępować sprawnie (poprawnie obserwując).
Powrót

15.04.2021

Obserwowanie właściwej rzeczy

Podczas przygotowań musisz zdecydować, czy chcesz i potrafisz obserwować osoby i sytuacje bezpośrednio lub pośrednio. Zachowanie użytkowników aplikacji online można obserwować bezpośrednio, "patrząc przez ramię" internautów i rejestrując w ten sposób ich działania. Jeśli utworzysz profil użytkownika tylko na podstawie kliknięcia, jest to forma pośrednia. Podobnie można pośrednio obserwować zachowania zakupowe za pomocą systemu kart lojalnościowych w handlu detalicznym. W przypadku obserwacji pośredniej związek między przyczyną (działaniem i zachowaniem) a skutkiem (rezultatem działania) nie zawsze jest łatwy do zidentyfikowania lub mogą wystąpić błędne interpretacje. Nawet jeśli interesują Cię tylko wyniki działania, spróbuj - jeśli to możliwe - bezpośrednio obserwować działanie. Tylko w ten sposób można jasno zidentyfikować różne związki przyczynowo-skutkowe. Jeśli chcesz systematycznie przeprowadzać obserwacje i szczegółowo rejestrować wszystkie aspekty, złożone działania mogą spowodować, że osiągniesz granice swojej zdolności pojmowania wszystkiego. Aby opanować przytłaczającą ilość napływających informacji, musisz skupić się na podstawowym sposobie zachowania i działania. Innymi słowy, musisz przestrzegać właściwej rzeczy. Pytanie brzmi, co dokładnie jest właściwe? Skoncentruj się na następujących wskazówkach dotyczących zachowania w ramach swojej obserwacji:

•  Niepewność, gorączkowe tempo lub nieporozumienie ze strony osoby docelowej
•  Potrzeba dodatkowego wysiłku ze strony obserwowanej osoby lub oznaki, że dana osoba jest przytłoczona jakąś czynnością
•  "Obszary problemowe" osoby docelowej - gdzie proces sprawiał, że cel czuł się niekomfortowo, gdzie postępował zbyt wolno lub było zbyt trudne lub zbyt nudne
•  Wszelkie zakłócenia, które mogą wystąpić (z lub bez wpływu osoby)
•  Nieoczekiwane użycie przez osobę docelową czegoś w inny lub nieprawidłowy sposób
•  Decyzja osoby docelowej o pominięciu kroku lub odmowie zrobienia czegoś
•  Wszelkie zauważalne emocje odczuwane przez osobę docelową lub jej partnera w dyskusji, takie jak złość, irytacja, rozpacz, ciekawość, zainteresowanie, entuzjazm lub poświęcenie

Aby skupić się na swoich badaniach, uświadom sobie ograniczenia badań obserwacyjnych. Obserwacje niewątpliwie mają duży potencjał ujawnienia wcześniej nieodkrytych problemów, życzeń i potrzeb. Jednak potrafią wykryć tylko takie zachowania, które można dostrzec za pomocą zmysłów. Jeśli interesują Cię podstawowe motywy i postawy, obserwacje dostarczą ci najwyżej informacji pośrednich. Skoncentruj się wyłącznie na działaniach respondenta, a nie na jego sposobie myślenia, wartościach i normach; metoda obserwacji może rzucić światło na te kwestie tylko pośrednio - jeśli w ogóle. Lepiej jest wykorzystywać wywiady jako sposób na zbieranie tego rodzaju informacji. Możesz na przykład połączyć obserwację z ankietą, dodatkowo pytając docelowych użytkowników o ich motywację do wykonywania określonych działań. Możesz przeprowadzić taką ankietę przed, w trakcie lub po zaobserwowanej sytuacji. Może to na przykład wyjaśnić, jakie emocje odczuwała osoba docelowa podczas wykonywania czynności. Jest to szczególnie interesujące, gdy wykryjesz sprzeczności i rozbieżności między ich odpowiedziami a działaniami, które zaobserwowałeś. Na przykład osoba twierdzi, że jest zadowolona z produktu, ale można było zaobserwować problemy klienta podczas korzystania z produktu. Możesz dodatkowo zawęzić punkt skupienia, koncentrując się na konkretnych działaniach. Możesz dodatkowo zawęzić punkt skupienia, koncentrując się na określonych działaniach i zdarzeniach, które występują częściej. Jeśli wielokrotnie widzisz to samo zjawisko, obserwując różnych ludzi w różnych sytuacjach, zwróć uwagę na szczegóły tego zjawiska. Uważaj na powtarzające się wzorce między różnymi obserwowanymi sytuacjami. Obserwacja zawsze ma limit czasu. Jeśli chcesz zbadać zachowania zakupowe w sklepie elektronicznym, z pewnością uzyskasz dobre informacje dzięki stosunkowo krótkim obserwacjom. Jeśli jednak chcesz poznać zachowania decyzyjne przy zakupie nieruchomości, zdecydowanie wykraczałoby to poza zakres jednej obserwacji. W praktyce ten proces decyzyjny przechodzi przez wiele etapów, w różnych miejscach i w bardzo różnym czasie. Sposoby zachowania częściowo zależą od pory dnia obserwacji. Starannie wybierz konkretny czas lub przedział czasu obserwacji, aby zaobserwować właściwą rzecz i osiągnąć reprezentatywne wyniki.
Powrót

16.04.2021

Obserwując poprawnie

Chociaż prawdą jest, że istnieje pewna sztuka prawidłowego prowadzenia obserwacji, możesz nauczyć się opanować tę sztukę. Oto proste ćwiczenie: przyjrzyj się codziennym sytuacjom przez 15 minut, na przykład zachowaniu ludzi na często uczęszczanej stacji metra. Po obserwacji zadaj sobie następujące pytania i zapisz swoje obserwacje za pomocą słów kluczowych:

•  Ile pociągów wjechało na stację i wyjechało z niej w określonym czasie?
•  Ile osób (w przybliżeniu) weszło i wysiadło z pociągów?
•  Jak scharakteryzowałbyś ludzi - wiek, płeć, ubiór (codzienny lub biznesowy)?
•  Czy ludzie byli rozluźnieni lub spieszyli?
• Czy ludzie poruszali się w grupach czy samodzielnie? Spontanicznie interakcje zachodzą między osobami, a jeśli tak, jakiego rodzaju?
•  Co robili ludzie podczas oczekiwania?
•  Jakie dźwięki i zapachy były na stacji metra?

Zadając sobie te i inne pytania, możesz wyostrzyć swoją wrażliwość na przyszłe sytuacje i nadal zwiększać swoją świadomość szczegółów w badaniach obserwacyjnych. Poświęć wystarczająco dużo czasu na obserwację. Zobaczysz, że zainwestowałeś wystarczająco dużo czasu, jeśli w obserwacjach rośnie częstotliwość interesujących wzorców. Jeśli dodatkowe obserwacje tylko potwierdzą te wzorce, możesz pominąć dalsze badania. Musisz wcześniej wyjaśnić, w jaki sposób planujesz dokumentować i / lub rejestrować bogactwo informacji, które na pewno zdobędziesz. Liczne schematy mogą pomóc uchwycić obserwacje w uporządkowany sposób i nie zaniedbać żadnych istotnych aspektów. Gdy masz arkusz danych i jesteś wyposażony w kamerę lub urządzenie rejestrujące dźwięk, jesteś optymalnie przygotowany do obserwacji w terenie. Oczywiście możesz też użyć tabletu, ale pamiętaj, że zwykły długopis i notatnik mogą być czasem wygodniejsze. Nie kłopocz się robieniem notatek we wszystkich obszarach obserwacji. Zapisz tyle, ile potrzeba, ale tak mało, jak to możliwe. Skoncentruj się na podstawowych aspektach, takich jak osoby, określone działania lub określone interakcje z inną osobą. Powinieneś także cytować słowa w słowo szczególnie ważne (szczególnie emocjonalne) stwierdzenia. Twórz symbole, aby szybko i łatwo uchwycić mimikę, gesty, mowę ciała i emocje. Możesz na przykład użyć emotikonów, aby uchwycić rodzaj emocji (irytacja, zmartwienie, frustracja, ciekawość, podniecenie). W swoich notatkach opisz, co widziałeś, słyszałeś i doświadczyłeś tak neutralnie, jak to możliwe, bez natychmiastowej interpretacji. Zapisz, jakie problemy klient ma z określonym produktem iw jakiej sytuacji występują. Jeśli po prostu napiszesz, że klient nie lubi produktu, będzie to tylko Twoja interpretacja lub nawet przypuszczenie. Ta strategia zwiększa obiektywność obserwacji. Biorąc pod uwagę ograniczenia czasowe, z pewnością wskazane jest, aby podczas obserwacji pisać własne słowa kluczowe. Zalecam jednak, abyś później rozwinął najważniejsze spostrzeżenia. Po pierwsze, możesz wtedy głębiej zastanowić się nad własnymi wrażeniami. Po drugie, tego typu podsumowanie umożliwia podzielenie się spostrzeżeniami z innymi osobami, które nie są zaangażowane. To właśnie takie dzielenie się może skutkować powstaniem wartościowych pomysłów, zwłaszcza jeśli osoby, które nie były zaangażowane, interpretują wyniki obserwacji świeżym okiem. Wspólnie możecie zdecydować, czy potrzebne są dalsze obserwacje, a jeśli tak, to w jakich obszarach. Nie pozwól, aby między obserwacją a oceną wyników upłynęło zbyt wiele czasu; w przeciwnym razie twoja pamięć wyblaknie i stracisz ważne szczegóły. Zalecam również udokumentowanie procesu w ważnych szczegółach. Zalecam również udokumentowanie procesu w postaci zdjęć, filmów lub nagrań audio. Jeśli ta strategia jest technicznie i przestrzennie możliwa i akceptowalna dla obserwowanych osób, możesz później łatwiej przetworzyć duże ilości informacji i wrażeń. Czasami wystarczy własny smartfon. Podczas obserwacji możesz skupić się na tych aspektach, których późniejszą rekonstrukcję przy użyciu swoich rekordów możesz mieć trudności. Pamiętaj, że ludzie czasami zachowują się inaczej przed kamerą wideo. Nagrania w postaci filmów, zdjęć lub dźwięku wymagają uprzedniej zgody osób obserwowanych. Zalecam, abyś szczegółowo wyjaśnił każdej osobie, dlaczego iw jakim celu chcesz wykorzystać obserwacje. Zdecydowanie zalecam uzyskanie ich zgody na piśmie. Wyjaśnij, jak ważne są Twoje studia. Nieustannie jestem mile zaskoczony tym, jak wielu ludzi chętnie wspiera moje badania obserwacyjne. Bezpośrednią obserwację można uzupełnić techniką "myśl na głos", w której podczas obserwacji prosisz osobę docelową o wyjaśnienie jej działań lub stwierdzenie, co czuje lub postrzega. Technikę tę można zastosować podczas wykonywania czynności (jednoczesne głośne myślenie) lub można nagrać film, gdy osoba działa bez słowa. Następnie osoba ta komentuje czynności podczas oglądania filmu (retrospektywne myślenie na głos). Ten wariant ma kilka zalet: osoba może skupić się na czynnościach, a następnie jest w stanie lepiej wyjaśnić swoje intencje, myśli i uczucia w swobodnej atmosferze. Kiedy prosisz osobę o wyjaśnienie jej działań lub uczuć, zawsze pytaj, czy coś jest niejasne. Nie zakładaj niczego - zamiast tego zajmij się tym bezpośrednio.
Powrót

17.04.2021

Unikanie błędów obserwacji

Aby obiektywnie udokumentować zaobserwowane sytuacje, internalizuj poniższą listę potencjalnych błędów obserwacji, aby uniknąć ich w terenie:

•  Efekt Hawthorne'a (lub efekt Interviewera): Po zaobserwowaniu osoba prawie zawsze zmienia swoje naturalne zachowanie. Wszyscy znamy ten efekt: za każdym razem, gdy stoisz przed kamerą, zmieniasz swoje zachowanie, sposób wyrażania się lub działania. Jednak jako obserwator nie chcesz się wtrącać - zamiast tego chcesz znaleźć naturalną sytuację. Powstrzymaj się od używania formatów audio lub wideo do dokumentowania postępowania, jeśli podejrzewasz, że taki efekt może wystąpić.
•  Efekt Rosenthala: oczekiwania, postawy, przekonania i stereotypy obserwatora wpływają na wynik za pomocą samospełniającej się przepowiedni. Spodziewasz się, że osoby starsze będą miały wiele problemów podczas korzystania z aplikacji online. Skupiasz się na nieprawidłowych działaniach szczególnie osób starszych, a niektóre z Twoich obserwacji spełniają Twoje oczekiwania - traktujesz to jako potwierdzenie. Jednak wiele starszych osób nie ma problemów z korzystaniem z aplikacji online. Aby uniknąć efektu Rosenthala, wyjaśnij swoje nastawienie i możliwe uprzedzenia dotyczące ludzi i sytuacji, które chcesz obserwować. Jest to konieczne, abyś mógł bez przeszkód rozpocząć badanie obserwacyjne.
•  Efekt aureoli: indywidualne cechy lub czynności przyćmiewają wszystko inne. Jeśli obserwowana osoba poczyni szczególnie genialną uwagę, nie zakładaj, że zareaguje kompetentnie we wszystkich sytuacjach.
•  Dysonans poznawczy: Dzieje się tak, gdy obserwatorzy szukają jedynie potwierdzenia swoich oczekiwań, ponieważ niezgodność z ich oczekiwaniami byłaby dla nich nieprzyjemna. Jako obserwator oczekujesz, że ludzie zawsze będą mieli problemy, gdy używają określonego urządzenia. Jeśli te problemy nie wystąpią, jest to wynik, którego nie należy ignorować.
•  Efekt pierwotny lub efekt niedawnej wizyty: pierwsze (podstawowe) lub ostatnie (niedawne) wrażenie przyćmiewa wszystko inne. Twoja osoba docelowa od razu wypowiada się negatywnie o rzekomej złej przyjazności produktu dla użytkownika. Jednak późniejszy proces wyjaśnia, że ten brak przyjazności dla użytkownika składał się tylko z początkowych problemów. Kiedy obserwujesz, nie skupiaj uwagi tylko na początku lub na końcu; zamiast tego udokumentuj każdy sposób zachowania w trakcie całej obserwacji.
•  Efekt roli: określone oczekiwanie towarzyszy osobie ze względu na jej rolę. Naukowiec jest zwykle ekspertem w swojej dziedzinie. Nie załóżmy, że każdy naukowiec potrafi np. obsługiwać określone urządzenia.
•  Efekt kontaktu: Im częściej dana osoba jest obserwowana, tym bardziej widzisz ją w pozytywnym świetle. Jako obserwator, częste obserwowanie tej samej osoby powoduje, że tworzysz z nią relację, ponieważ z czasem ta osoba będzie ci się wydawać znajoma.
•  Efekt podobieństwa lub kontrast: Własne cechy obserwatora (wiek, wykształcenie, pochodzenie) i sposoby zachowania (hobby) są przenoszone na obserwowaną osobę. Wszelkie ujawnione podobieństwa budzą współczucie. Wszelkie ujawnione różnice wywołują niechęć. Załóżmy, że w swoich obserwacjach odkrywasz, że dana osoba lubi takie same zajęcia rekreacyjne jak ty. W miarę postępów w badaniu postrzegasz tę osobę w szczególnie pozytywnym świetle i rzucasz tylko przelotne spojrzenie innym osobom.
•  Błąd atrybucji: cechy, zachowania i postawy obserwowanej osoby są systematycznie przeszacowywane, a czynniki zewnętrzne są niedoceniane. Możesz zaobserwować, jak wiele osób na stacjach o dużym natężeniu ruchu ma problemy z automatem biletowym. W swoich ocenach ignorujesz fakt, że te problemy mogą być spowodowane hałaśliwym otoczeniem i słabym oświetleniem. Nigdy nie należy postrzegać ludzi jako oderwanych od otoczenia i sytuacji, w której działają. Zawsze oglądaj wydarzenia kompleksowo, rejestrując nie tylko ludzi, ale także wpływy otoczenia, szczególne aspekty sytuacji i znaczenie niektórych obiektów.
•  Błędy logiczne: to, co akceptujesz jako logiczną konkluzję obserwacji opiera się na błędnym założeniu lub warunku. Zakłada się związek przyczynowo-skutkowy na podstawie wydarzeń, które zachodzą razem w określonym czasie. Klasyczny błąd logiczny jest taki: powrót bocianów na wiosnę powoduje wzrost liczby urodzeń na wiosnę. Podobny wariant to taki, w którym dochodzi się do wniosku, że przestrzenna korelacja wydarzeń oznacza, że treść tych wydarzeń jest powiązana. Przecież statystyki mogą spłatać figla: zakłada się, że treść pewnych wydarzeń jest powiązana, ponieważ zdarzenia te występują często.
•  Efekt pokazu: obrazy, które przyciągają uwagę, mają większe znaczenie. Przeceniasz gniewną tyradę jednej osoby podczas korzystania z aplikacji na smartfony, ale nie przywiązujesz zbytniej wagi do wielu innych użytkowników, którzy nie mają żadnych problemów. Przeanalizuj dokładnie tego rodzaju efekty i unikaj ich przeceniania.
•  Efekt lepkości: obserwowane zachowanie z przeszłości jest rzutowane na przyszłość. Kilkakrotnie można zaobserwować kogoś, kto wcześniej zawsze narzekał, że urządzenie techniczne jest zbyt skomplikowane w obsłudze. Od tej osoby oczekujesz dokładnie takiego samego zachowania podczas korzystania z nowego urządzenia. Opierając się na swoich doświadczeniach, ignorujesz fakt, że to urządzenie ma zupełnie inną funkcjonalność i że sytuacja też jest inna. Trzymasz się fałszywie przeszłości. Szczególnie, gdy obserwujesz osobę wielokrotnie w różnych sytuacjach, zawsze powinieneś oceniać każdą sytuację osobno. Wzorce powinieneś wyprowadzać tylko podczas oceny.
•  Efekt peryferii: uwaga nie jest skupiona na obserwowanej osobie; zamiast tego na obserwację wpływa aura peryferii (środowisko, atmosfera, otoczenie, sąsiednie obiekty, istniejące obiekty, inne osoby lub dodatkowe aspekty). Obserwując usługę, rozróżnij wrażenia z otoczenia i jakość działania.
•  Postrzeganie wybiórcze: z powodu swojej obserwacji koncentrujesz się tylko na kilku właściwościach, cechach lub zachowaniach. Czasami wartość obserwacji może być taka, że udokumentujesz coś jako rzekomo nieistotnego. W swoich obserwacjach skupiasz się wyłącznie na wypowiedziach słownych Twojej osoby docelowej. Z powodu swojej selektywnej percepcji nie zauważysz, że te stwierdzenia są sprzeczne z wyrazem twarzy i gestami osoby docelowej.
•  Efekt złotego środka: Prawdopodobnie wiesz to z własnego doświadczenia: ludzie preferują neutralność, oceniając ludzi i sytuacje, szukając niezbyt gorącego i niezbyt zimnego, ale w sam raz. Innymi słowy, prawdopodobnie będziesz dążyć do uzyskania złotego środka w swojej ocenie - nawet jeśli, patrząc obiektywnie, ten złoty środek nie zawsze ma miejsce.
•  Efekt łagodności lub efekt ścisłości: Jeśli wiesz z góry, że a osoba przeżyła nieszczęście, jest jeszcze bardzo młoda lub jest niepełnosprawna, prawdopodobnie ocenisz tę osobę z większą łagodnością. W przeciwieństwie do tego, prawdopodobnie oceniłbyś je szczególnie surowo, gdybyś zdał sobie sprawę z negatywnych aspektów przeszłości tej osoby.
Powrót

18.04.2021

Stosowanie spójnych metodologii obserwacji

Możesz zastosować pomocne metody systematycznego obserwowania, a następnie oceniania różnych sytuacji w praktyce. Ta lista przedstawia cztery metody, które omówię bardziej szczegółowo w kolejnych sekcjach i opisuje, do czego służą:

•  Analiza artefaktów: przeanalizuj obiekty klienta.
•  Mapowanie i śledzenie behawioralne: ruchy dokumentów i działania klienta.
•  Modele mentalne: opisz prawdziwe zachowanie klienta.
•  Tajemnicze zakupy: identyfikacja zachowań zakupowych.

Możesz także użyć metod, które pomogą Ci dokładnie przygotować się, abyś mógł skupić się na podstawowych zadaniach.
Powrót

19.04.2021

Analiza artefaktów: analiza obiektów klienta

Analiza artefaktów odnosi się do systematycznego badania obiektów, przedmiotów i innych przedmiotów posiadanych, używanych lub pożądanych przez klienta lub użytkownika (innymi słowy, osobistego inwentarza). Najpierw spójrz na przedmioty, a następnie dotknij ich lub poczuj. Oprócz tej wizualnej i dotykowej analizy obiektów na miejscu, możesz robić filmy, robić zdjęcia lub rysować do późniejszej analizy. Badanie obiektu może obejmować następujące cechy:

• Wartość
• Funkcjonalność
• Złożoność
• Właściwości fizyczne
• Przyjazność dla użytkownika
• Estetyka i kolorystyka
• Częstotliwość użycia
• Lokalizacja obiektu
• Opis charakteru marki

Możesz wtedy zdobyć informacje o kliencie i wyciągnąć ważne wnioski, np.

•  Cechy klienta (wiek, płeć, szczególne preferencje)
•  Zwyczaje i potrzeby klienta
•  Problemy występujące podczas korzystania z obiektu
•  Stopień, w jakim klient może zostać scharakteryzowany kulturowo lub społecznie na podstawie przedmiotu

Obiekty mogą pochodzić ze środowiska zawodowego lub osobistego klienta. Potencjalnego klienta można na przykład poprosić o nazwanie przedmiotów, które same w sobie mają wielką wartość wewnętrzną. Pozwala to również na pouczające analizy dotyczące korzystania z konkurencyjnych produktów. Możesz również zapytać klienta lub użytkownika o te obiekty. Na przykład możesz zapytać

•  Jak i jak często klient go używa lub przechowuje?
•  Z czym kojarzy się klient?
•  Dlaczego klient ją nabywa?
•  Jak czułby się klient, gdyby nie był już jego właścicielem lub gdyby został uszkodzony?
Powrót

20.04.2021

Mapowanie i śledzenie behawioralne: dokumentowanie ruchów i działań klienta

Dzięki mapowaniu i śledzeniu behawioralnemu ruchy i działania klienta są systematycznie rejestrowane i badane. Istnieje różnica między mapowaniem wyśrodkowanym na miejsce a mapowaniem wyśrodkowanym na poszczególne osoby, które można też łączyć:

•  W mapowaniu ukierunkowanym na miejsce, ludzie są obserwowani w określonych, wcześniej określonych miejscach w określonych ramach czasowych. Tutaj potrafisz udokumentować te cechy:
-Jak można scharakteryzować tych ludzi (wiek, płeć, nawyki)
-Czy dana osoba jest na miejscu sama, czy w grupie
-Jak ludzie wchodzą ze sobą w interakcje w danym miejscu
- Jak długo ludzie spędzają w tym miejscu ogólnie
-Jak długo można obserwować określone czynności

Możesz wprowadzić swoje notatki do planu, planu piętra lub szkicu obserwowanej lokalizacji (na przykład alejki i stoiska w supermarkecie). W analizie można porównać różne okresy, aby zobaczyć, czy obserwacje zmieniają się w zależności od czasu. Zdjęcia wykonane w różnym czasie w tym samym miejscu mogą wspierać analizę.
•  W mapowaniu indywidualnym dana osoba jest obserwowana, aby zobaczyć, jak się porusza lub jak wykonuje, jakie rodzaje czynności w miejscu i w określonych ramach czasowych. Musisz mieć zgodę osoby na tego rodzaju intensywną obserwację. Efekt Hawthorne'a (efekt ankietera), w którym obserwowane osoby zmieniają swoje zachowanie, gdy wiedzą, że są obserwowane, jest szczególnie wyraźny w przypadku mapowania behawioralnego i śledzenia. Dlatego powinieneś dać ludziom trochę czasu na przyzwyczajenie się do sytuacji. Za zgodą osób obserwowanych oraz z poszanowaniem ochrony danych i dóbr osobistych możesz również nagrywać sytuacje na wideo.
Powrót

21.04.2021

Modele mentalne: opisywanie prawdziwego zachowania klienta

Opisanie rzeczywistego zachowania klienta jest możliwe dzięki modelom myślowym, które opisują założenia danej osoby dotyczące tego, jak coś powinno funkcjonować lub postępować. Założenia te mogą odbiegać od rzeczywistych procesów lub od tego, jak dostawca produktu lub usługi uważa, że powinien postępować. Z perspektywy użytkownika to odchylenie może prowadzić do błędów obsługi, frustracji, irytacji, nieefektywności, zbędnych działań lub nieporozumień. Z tego powodu taka analiza daje wiele punktów wyjścia do usprawnień lub opracowywania innowacji.
Powrót

22.04.2021

Tajemnicze zakupy: wykrywanie zachowań zakupowych

W przypadku tajemniczych zakupów (zwanych także cichymi zakupami) systematyczne obserwacje służą do oceny jakości usługi z wszystkimi jej wadami i potencjałem do poprawy. W tym procesie obserwator uczestniczy w rzeczywistych konsultacjach lub akcjach zakupowych jako klient testowy. Ta metoda badania rynku może być również przeprowadzona jako rozmowa testowa (mystery call). Osoby testujące muszą zostać przeszkolone w zakresie tajemniczego klienta, aby zachowywały się jak prawdziwy klient, rejestrowały otoczenie, a przede wszystkim szczegółowo notowały zachowanie sprzedawcy lub konsultanta. Jeśli to możliwe, osoby testowe nie powinny mieć żadnych powiązań korporacyjnych i powinny wyglądać na prawdziwie potencjalnego klienta. Można również skorzystać z pomocy zewnętrznych ekspertów lub pracowników wewnętrznych (zwanych również warcabami). Ćwiczenia w formie gier fabularnych lub realistycznych prób mogą przygotować osoby testujące na różne sytuacje, a tym samym wyszkolić umiejętne oko do wykrywania obszarów, w których istnieje potencjał do poprawy. Utwórz znormalizowany katalog kryteriów i zestaw wytycznych naprzód, aby określić, jak, co i kiedy będziesz obserwować. Typy obserwacji powinno być jak najbardziej reprezentatywne pod względem miejsca i czasu i powinien (najlepiej) być wykonywany wielokrotnie z różnymi osobami testującymi. Powinieneś także skupić się na krytycznym procesie kroki w konsultacjach lub transakcji sprzedaży. Teoretycznie mystery shopping umożliwia również ukryty benchmarking z konkurencją, który dostarczy informacji o możliwościach doskonalenia lub mocnych i słabych stronach konkurentów. Mimo wszystko ta ukryta analiza konkurencji jest wątpliwa etycznie, dlatego nie będę się tutaj rozpisywał. Tajemnicze zakupy pozwalają zaobserwować następujące cechy:

•  Jakość środowiska: obejmuje projekt i czystość pomieszczeń, atmosferę w pomieszczeniu, dyskretną atmosferę konsultacji, siedzenia, udogodnienia i wygląd pracowników
•  Jakość zarządzania czasem: w tym przestrzeganie harmonogramów, dostępność, czas oczekiwania, czas dostawy, godziny pracy lub czas konsultacji
•  Jakość konsultacji: Szczególnie pod względem zakresu i dogłębności analizy problemu lub potrzeby klienta
•  Jakość rozwiązania: obejmuje poprawność i obiektywność oświadczeń, indywidualne porady, wiarygodność i motywację doradcy klienta, prezentację i zrozumiałość korzyści
•  Jakość komunikacji: obejmuje życzliwość, uprzejmość, empatię, uczynność i atmosferę rozmowy
•  Jakość dostawy lub elastyczność: dotyczy samej dostawy, opcji zwrotu i dostępnych metod płatności
Oprócz konkretnych sugestii dotyczących innowacji produktowych, a zwłaszcza usługowych, proces ten uwrażliwia pracowników na błędy w ich konsultacjach, a tym samym poprawia jakość obsługi. Umożliwia to również obiektywne określenie poziomu satysfakcji klienta.
Powrót

23.04.2021

JAK KORZYSTAĆ Z SCHEMATÓW MODELI MENTALNYCH

Założenia danej osoby zawsze opierają się na wcześniejszych doświadczeniach, wcześniejszej wiedzy oraz życzeniach, oczekiwaniach i swobodnych interpretacjach. Faktyczne kroki działania i zachowania ludzi można analizować na podstawie obserwacji i badań poszczególnych grup użytkowników, przy czym kroki i zachowania działań mogą odnosić się do czynności fizycznych lub procesów psychicznych i emocjonalnych, które są rozbite na indywidualne działania, myśli lub uczucia. Tutaj ważne jest, aby zająć się konkretnymi działaniami, a nie abstrakcyjnymi życzeniami lub oczekiwaniami na przyszłość. Rysunek na pasku bocznym przedstawia diagram modelu mentalnego, w którym przykład dotyczy poszukiwania, znajdowania, kupowania, finansowania i zamieszkiwania nowej nieruchomości. Diagram modelu mentalnego pokazuje wszystkie kroki działania z indywidualnymi czynnościami, myślami lub emocjami związanymi z tym, jak osoba lub grupa chce osiągnąć cel (na przykład znaleźć nieruchomość, w tym przykładzie) lub poradzić sobie z zadaniem. Podobne lub ściśle powiązane czynności, myśli lub emocje są pogrupowane i opatrzone nagłówkami. Reprezentują one poszczególne "wieże" na schemacie. Na przykład wieża oznaczona jako "Oglądanie nieruchomości" składałaby się ze wszystkich czynności przed, w trakcie i po obejrzeniu mieszkania, takich jak "Umawianie się na spotkanie z Pośrednikiem w Obrocie Nieruchomościami", "Planowanie dojazdu do tego miejsca", "Jazda do nieruchomości, "" Zadawanie pytań "i" Kontynuacja wizyty ". Poziom abstrakcji zależy od celu badania. Poniżej linii konkretne oferty produktów lub usług własnych lub zewnętrznych są wizualnie skontrastowane z wieżami. W tym przykładzie byłby to portal porównawczy online do wyszukiwania nieruchomości. Na podstawie porównania na górze linii (czynności lub myśli lub uczucia) i na dole (oferty) można zidentyfikować słabe obszary i luki (przestrzenie mentalne). Następnie możesz wykorzystać te informacje, aby określić potrzeby działania lub podejścia do nowych pomysłów. W tym przykładzie internetowy portal nieruchomości nie oferuje porównania różnych miast. Istnieją również luki we wspieraniu ofert "Poszukiwanie kolejnych najemców", "Remont" i "Umeblowanie", dla których istnieją konkurencyjne oferty. Możliwe jest również zidentyfikowanie poszczególnych punktów kontaktowych serwisu (punktów styku), które wspierają działania poszczególnych klientów. W tym przykładzie można sobie wyobrazić automatyczną funkcję wyszukiwania majsterkowiczów do prac remontowych lub ofertę osobistej konsultacji na miejscu w sprawie projektu wnętrza mieszkania. Diagramy modeli mentalnych umożliwiają również porównywanie różnych grup użytkowników, aby zobaczyć, czy różnią się one pod względem indywidualnych działań lub myśli.
Powrót

24.04.2021

Przedefiniowanie problemu

Fazy myślenia projektowego, które opisałem wcześniejh, dotyczą zbierania znaczących informacji o wybranym problemie. Tu przedstawiam kilka wskazówek, jak wykorzystać te informacje do sformułowania konkretnego zadania. Uzyskanie jasności co do docelowego użytkownika jest ważnym krokiem. Z pomocą tej definicji pokażę, jak dokładnie zbadać potrzeby docelowych użytkowników. Po pierwsze, musisz szczegółowo przyjrzeć się ich problemom w danej sytuacji. Po drugie, musisz dokładnie opisać ich życzenia. Ponieważ na pewno odkryjesz różnorodne problemy i życzenia, musisz dokonać wyboru. Opierając się na wybranych problemach lub życzeniach oraz specyfikacji osoby docelowej, pokażę Ci, jak ostatecznie znaleźć konkretne zadanie dla projektu myślącego o projektowaniu.
Powrót

25.04.2021

Znalezienie zadania

Po zrozumieniu problemu i zaobserwowaniu, jak ten problem objawia się w świecie rzeczywistym, musisz zebrać te informacje razem - innymi słowy - zsyntetyzować je w bardziej zwartej formie. Pytanie lub problem to wyzwanie projektowe, które Ty i Twój zespół musicie sprostać. Dobrze sformułowane pytanie lub problem ma kluczowe znaczenie dla dalszej fazy generowania pomysłów. Potrzebujesz tego, aby wiedzieć, na którym zadaniu się skupić i co wymaga rozwiązania. Zebrane informacje muszą odpowiadać na dwa podstawowe pytania, które są kluczowe dla rozwiązania problemu:

•  Kim są docelowi użytkownicy, którzy mają tu znaczenie?
•  Jaka jest konkretna potrzeba, którą chcesz zaspokoić?

Te dwa pytania składają się na nową definicję pierwotnego pytania, które powinieneś był zadać sobie już podczas rozpoczynania projektu myślenia projektowego. Zwykle do opisania tego procesu używa się terminu redefinicja, ale osobiście nie podoba mi się część definicji tego terminu. Brzmi zbyt akademicko i sucho i nie oddaje kluczowej idei dobrze sformułowanego zadania. Takie zadanie zawsze ma też charakter wizjonerski i powinno motywować. Jeśli mimo wszystko nadal używam definicji terminu, ponieważ jest to ta, która jest powszechnie używana i jakoś udaje mi się nie mówić o wizji, proszę weź się na siebie, aby spojrzeć na swoje zadanie jako inspirujące i długoterminowe znaczenie dla przyszłości. Ogólnie rzecz biorąc, za każdym razem, gdy redefiniujesz pytanie, powinieneś zwrócić uwagę na wytyczne przedstawione w następnych sekcjach.
Powrót

26.04.2021

Zapobieganie tworzeniu zbyt szerokiego lub zbyt wąskiego pola wyszukiwania

Twoje pytanie lub problem nie powinny być ani zbyt szerokie, ani zbyt wąskie. Pole wyszukiwania do znalezienia rozwiązania jest oparte na pytaniu. Jeśli pytanie jest zbyt wąskie, istnieje ryzyko, że podczas generowania pomysłów nie będziesz w stanie zbadać pomysłów poza polem wyszukiwania. Takie postępowanie hamuje kreatywność, jeśli chodzi o znajdowanie pomysłów na rozwiązanie. Określone pole wyszukiwania może skutkować niszowymi rozwiązaniami, szczególnie w przypadku pytań technicznych. Jednak przy konkretnym zadaniu łatwiej jest znaleźć rozwiązanie. Zapobiegasz omijaniu szczegółów i spraw drugorzędnych, które są poza Twoim celem. Jednak te szczegóły i drugorzędne kwestie mogą ujawnić duży potencjał innowacyjny. Staraj się zachować równowagę między pytaniem, które jest zbyt abstrakcyjne, a takim, które jest zbyt szczegółowe. Możesz zacząć od szerszego pytania, które zadajesz bardziej szczegółowo, krok po kroku, w procesie myślenia projektowego. W przypadku złożonego tematu możesz alternatywnie formułować wiele pytań, które koncentrują się na różnych aspektach tematu. Jeśli masz szerokie zadanie, takie jak określenie, jak skorzystać z możliwości i wyzwań związanych z rozwojem cyfryzacji w określonej branży, możesz skupić się na indywidualnych technicznych, ekonomicznych, etycznych lub prawnych aspektach tego tematu. Pytanie "W jaki sposób możemy odpowiedzieć na pytania klientów dotyczące produktu XY pocztą elektroniczną w ciągu dziesięciu minut?" jest z pewnością już konkretny, ale wciąż wystarczająco obszerny dla wielu możliwych rozwiązań. Znalazłeś dobrze sformułowane zadanie, podczas gdy to zadanie nadal oferuje Ci wiele podejść do takiego rozwiązania. Jeśli Twoje pytanie jest zbyt obszerne lub niejasne, na pewno zgubisz się podczas procesu znajdowania pomysłów i tworzenia prototypów. Możesz być przytłoczony obszernością pytania, nie wiedząc, od czego zacząć, szukając pomysłów. Moje osobiste doświadczenie z projektami myślenia projektowego jest takie, że nieco bardziej szczegółowe pytanie jest bardziej pomocne niż szerokie i kompleksowe zadanie. Możesz się na tym bardziej skoncentrować w trakcie procesu myślenia projektowego
Powrót

27.04.2021

Unikanie pokusy przepisywania rozwiązań

Na tym etapie unikaj wskazywania możliwego rozwiązania. Zawsze oddziel sformułowanie wyzwania od znalezienia rozwiązania. Unikaj pokusy udzielania odpowiedzi na temat tego, jak coś należy osiągnąć, a nawet nakreślenia podejścia. Zadanie koncentruje się bardziej na tym, dlaczego i co, a mniej na tym, jak. W przypadku zadania "W jaki sposób możemy wykorzystać technologię druku 3D do szybkiego i łatwego wytwarzania akcesoriów rowerowych?", Podejście w postaci druku 3D jest już predefiniowane. "Jak możemy pomóc naszym klientom zdobyć akcesoria rowerowe w ciągu kilku godzin, nie wydając przy tym dużo pieniędzy i czasu?" jest sformułowane bardziej otwarcie. Unikaj opisywania zadania negatywnymi słowami: "Jak możemy uchronić naszych klientów przed stratami finansowymi podczas korzystania z XY?" Zamiast tego przyjmij pozytywne nastawienie: "Jak możemy umożliwić naszym klientom osiąganie zysków dzięki XY?"
Powrót

28.04.2021

Formułowanie znaczącego i trudnego pytania

Problem i pytanie powinny być istotne i stanowiące wyzwanie. Im większe znaczenie, tym atrakcyjniejsze staje się rozwiązanie. To z kolei zwiększa motywację uczestników do aktywnego udziału w tym wyzwaniu. Zadanie stwarza presję na rozwiązanie i popycha w kierunku realizacji. Zwraca uwagę problem postrzegany jako znaczący i stanowiący wyzwanie. Pamiętaj o tych informacjach później, gdy będziesz potrzebować zasobów do wdrożenia rozwiązania. Unikaj porównań, kiedy wypowiadasz zadanie. Oto kilka przykładów: "Chcemy opracować lepszy produkt niż produkt konkurenta XY" i "Nasze rozwiązanie powinno oferować klientom więcej funkcji niż obecne rozwiązanie standardowe". Twoje zadanie powinno być wyjątkowe, a nie tylko lepsze niż coś innego. Twój pomysł powinien być wszystkim oprócz zwykłego - innymi słowy niezwykłego.
Powrót

29.04.2021

Pisanie wyraźnie z perspektywy użytkownika

W centrum Twojego zadania musi znajdować się osoba, dla której chcesz opracować rozwiązanie lub której życzenie chcesz spełnić. Pisanie zadań z perspektywy użytkownika oznacza, że używasz sformułowań, które są atrakcyjne na poziomie osobistym, ludzkim, z naciskiem na uczucia. Twoje zadanie nie jest celem biznesowym, który musi zostać zrealizowany. Twoje zadanie nie jest też problemem czysto technicznym, który powinieneś rozwiązać. Technologia musi przynosić korzyści ludziom, a kiedy przynosi korzyści ludziom, osiągasz także swoje cele biznesowe. Skoncentruj się na ludziach i odsuń na bok kwestie technologiczne lub biznesowe. Aby zrozumieć, co mam na myśli, spójrz na następujące sformułowania: Zbyt techniczne: "Jak możemy zrobić akumulator o dużej pojemności, który jest nadal wystarczająco lekki, aby można go było używać w samochodach elektrycznych?" Zbyt biznesowy: "W jaki sposób możemy odnowić nasze produkty akumulatorowe w taki sposób, aby były tak atrakcyjne, że zwiększyliśmy nasz udział w rynku o 10 procent?" Stawia użytkownika w centrum uwagi: "Jak możemy wspierać naszych klientów z branży motoryzacyjnej, aby czteroosobowa rodzina mogła wygodnie i wygodnie podróżować z Bostonu do Chicago swoim elektrycznym pojazdem bez zatrzymywania się na tankowanie?" Nie używaj tego zadania jako sposobu na osiągnięcie osobistych celów lub celów firmy. Możesz i tak osiągnąć te cele, ale nie używaj ich jako jedynego przewodnika. Myślenie projektowe może w rzeczywistości pomóc Ci osiągnąć cele osobiste i biznesowe, ale pamiętaj, że nie jest to priorytet. Jedyną perspektywą, jaką należy przyjąć, jest perspektywa użytkownika
Powrót

30.04.2021

Jasne i zrozumiałe formułowanie zadań

Pytanie lub problem powinny być sformułowane jasno dla wszystkich uczestników procesu myślenia projektowego - to jedyny sposób na znalezienie rozwiązania zorientowanego na cel. Prosty i obrazowy język pomaga mu stać się zrozumiałym. "Jak możemy opracować rower elektryczny dla naszych klientów, który umożliwi im pokonywanie najbardziej stromej drogi na świecie bez konieczności pedałowania?" To sformułowanie jest jasne i przy nachyleniu 35 procent stanowi również wyzwanie. Omów swoje zadanie ze swoim zespołem, a także z niezaangażowanymi osobami z zewnątrz. Skomplikowane pytanie nie zadziała; Polecam zadanie, które można łatwo przekazać. Upewnij się, że wszyscy zaangażowani w proces myślenia projektowego rzeczywiście rozumieją pytanie. Poproś uczestników o sformułowanie pytania własnymi słowami. W ten sposób możesz zobaczyć, do jakiego stopnia wszyscy mają takie samo zrozumienie zadania. Porozmawiaj o tym, czego każdy uczestnik projektu oczekuje pod względem wyników. Kolejne trzy główne sekcje pokazują, w jaki sposób możesz precyzyjnie sformułować zadanie na podstawie tych wskazówek w trzech prostych krokach, proces, który najlepiej przygotuje Cię do następnego etapu - znajdowania pomysłów:

1. Wybierz i opisz swoją docelową osobę.
2. Rozpoznawać, analizować i wybierać potrzeby osoby docelowej (jej problemy i życzenia).
3. Podsumuj zadanie i ustal właściwy punkt widzenia.
Powrót