Zmienne są używane w programach do przechowywania fragmentów informacji, które mogą się zmieniać i mogą być wykorzystywane do dynamicznego wpływania na program. Tabela przedstawia niektóre popularne typy zmiennych.
Kiedy program jest kompilowany, większość zmiennych ma wstępnie przydzieloną pamięć o stałym rozmiarze, zgodnie z definicją rozmiaru specyficzną dla systemu. Rozmiary podane w Tabeli są uważane za typowe; nie ma gwarancji, że otrzymasz dokładnie te rozmiary. Zdefiniowanie rozmiaru zależy od implementacji sprzętowej. Jednakże funkcja sizeof() jest używana w C, aby zapewnić, że kompilator przydzieli odpowiednie rozmiary. Zmienne są zwykle definiowane w górnej części bloku kodu. Gdy kompilator przeżuwa kod i buduje tablicę symboli, musi znać zmienną, zanim zostanie ona później użyta w kodzie. Słowo „symbol” to po prostu nazwa lub identyfikator. Ta formalna deklaracja zmiennych odbywa się w następujący sposób:
Na przykład w wierszu
int a = 0;
w pamięci deklarowana jest liczba całkowita (zwykle 4 bajty) z symbolem a i wartością początkową 0. Po zadeklarowaniu zmiennej konstrukcja przypisania służy do zmiany wartości zmiennej. Na przykład oświadczenie
x=x+1;
jest instrukcją przypisania, która zmienia wartość zmiennej x. Nowa wartość x jest bieżącą wartością x zmodyfikowaną przez operator +. Powszechnie używa się formatu
miejsce docelowe = źródło <z opcjonalnymi operatorami>
gdzie miejsce docelowe to lokalizacja, w której przechowywany jest wynik końcowy.