W przeciwieństwie do systemów stacjonarnych, z którymi większość ludzi jest zaznajomiona, świat systemów wbudowanych wykorzystuje wiele różnych architektur przetwarzania opartych na funkcjonalnościach wbudowanych, wymaganej złożoności systemu, cenie, zużyciu energii, wydajności i innych kwestiach. Ponieważ systemy wbudowane mają zazwyczaj znacznie bardziej zdefiniowaną funkcjonalność, mają tendencję do poddawania się bardziej wymiernym wymaganiom wydajnościowym. W rezultacie, mieszanka wymagań programowych i sprzętowych jest używana do określenia odpowiedniego mikroprocesora, mikrokontrolera lub systemu na chipie (SoC).