Instrukcja call przekierowuje wykonanie do innej funkcji. Adres pamięci wirtualnej po instrukcji wywołania jest najpierw odkładany na stos, pełniąc funkcję wskaźnika powrotu, a następnie następuje przekierowanie wykonania do wywoływanej funkcji. Polecenie ret jest używane na końcu procedury, aby powrócić do polecenia po wywołaniu.
