Wskaźniki to specjalne fragmenty pamięci przechowujące adresy innych fragmentów pamięci. Przenoszenie danych wewnątrz pamięci jest operacją stosunkowo powolną. Okazuje się, że zamiast przenosić dane, znacznie łatwiej jest śledzić lokalizację elementów w pamięci za pomocą wskaźników i po prostu zmieniać wskaźniki. Wskaźniki są zapisywane w 4 lub 8 bajtach ciągłej pamięci, w zależności od tego, czy aplikacja jest 32-bitowa, czy 64-bitowa. Na przykład, jak wspomniano, do łańcuchów odwołuje się adres pierwszego znaku w tablicy. Ta wartość adresu nazywana jest wskaźnikiem. Deklarację zmiennej ciągu w C zapisuje się w następujący sposób:
Zauważ, że chociaż rozmiar wskaźnika jest ustawiony na 4 lub 8 bajtów, w zależności od architektury, rozmiar łańcucha nie został ustawiony za pomocą poprzedniego polecenia; dlatego dane te są uważane za niezainicjowane i zostaną umieszczone w sekcji .bss pamięci procesu. Oto kolejny przykład; jeśli chcesz zapisać w pamięci wskaźnik do liczby całkowitej, wydasz w programie C następujące polecenie:
Aby odczytać wartość adresu pamięci wskazywanego przez wskaźnik, należy wyrejestrować wskaźnik za pomocą symbolu *. Dlatego jeśli chcesz wydrukować wartość liczby całkowitej wskazywanej przez punkt 1 w poprzednim kodzie, użyj polecenia
printf(„%d”, *point1);
gdzie * służy do usuwania referencji wskaźnika zwanego punktem 1 i wyświetlania wartości liczby całkowitej za pomocą funkcji printf().